Bildiğimiz gibi (malumunuz) Baby Boomer‘lar (1946-1964) savaş sonrası kuşak, evde yaşlı ebeveynlerine bakmışlar, iş sadakatlari yüksek (bence tam tersi), sabırlı, kanaatkar falan bir nevi ideal modern Yunus Emre modeli tekke muritleri gibi. Çalışmak için yaşarlar.
Sonrasındaki X kuşağı (1965-1979) ise dünyanın o yıllardaki konjontürel durumuna bakıldığında tam bir Acıların Çocuğu durumundalar: Petrol krizi, stable olmayan iç ve dış politikalar, özgürlük hareketlerinin engellenmesi gibi. Ama tüm bu badireleri atlatmış bir X Kuşağı adamı ya da kadını karşısında da fiziksel ya da zihinsel olarak tutunabilmeniz zor, çevrenize bakın 🙂 Her türlü karı, kız, kumar, içki, sigara, uyuşturucu, boşanma gibi etkinlikleri ölüme meydan okumanın dışavurumu olmaktadır. Zaten mottası Yaşamak için Çalışmak olanlardan neyi umacaktınız ki? İş değiştirmeye zaruriyet olarak bakarlar.
Y kuşağı (1980-1999) ise üretimden çok bunun pazarlamasında bulunmak isteyen teknoloji düşkünü olarak tarif edilse de içlerinde önlenemez bir girişimcilik ruhunun olduğunu (ve sadakatlerindeki eksikliklerini) son yıllardaki gözde şirketlerin sahiplerinin ve CEO’larının bunların arasından çıkmasıyla gayet net bir şekilde görebiliyoruz. İş ve özel hayatlarında denge ararlar.
Burçlar panteonu gibi oldu ama daha henüz en kötüsünü görmedik: Z kuşağı (2000-2025) arası doğanlar. Şu anda en büyüğü 12 yaşında ama olabilecekleri tahmin etmek hiç de güç değil!
Mark Zuckerberg 1984 doğumludur.
